بررسی اثر عصاره ی الکلی بره موم بر توکسوپلاسموزیس حاد در مدل موشی

زمینه و هدف: توکسوپلاسما گوندی یکی از شایع ترین تک یاخته های انگلی انسان در سطح جهان با طیف وسیعی از میزبان های حیوانی است که درمان آن با مشکلاتی توأم است و ارزیابی ترکیبات جدیدی را علیه این انگل می طلبد. این مطالعه به منظور ارزیابی تأثیر عصاره ی الکلی بره موم بر توکسوپلاسموزیس حاد در مدل موشی طراحی و انجام شد. روش بررسی: تعداد 40 سر موش آزمایشگاهی نر balb/cبا میانگین وزن20 تا25 گرم انتخاب و به 8 گروه 5 تایی تقسیم شدند. سوسپانسیون انگلی حاوی حدود 10000 تاکی زوئیت به طور داخل صفاقی به شش گروه از موش های آزمون تزریق شد. دو گروه موش به عنوان شاهد انتخاب شدند، گروه شاهد سالم و گروه شاهد بیمار (با تلقیح انگل بدون درمان). 24 ساعت بعد از آلودگی، درمان آغاز شد و به شش گروه از موش ها به ترتیب 25، 50، 100، 150، 200 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ی الکلی بره موم به مدت 7 روز خورانده شد. گروه شاهد بیمار بجای عصاره ی بره موم، سرم فیزیولوژی دریافت کردند. یافته ها: میانگین زمان بقاء در گروه های آزمون 4/6 تا 2/7 روز و در موش های گروه شاهد 6/4 روز به دست آمد که با برخی از گروه های آزمون اختلاف معنی داری داشت. میانگین تعداد تاکی زوئیت ها در موش های آزمون و شاهد متفاوت بود (05/0p<). در گروه 300 میلی گرم با تعداد 104×10 و در گروه شاهد بیمار با تعداد 104×4/20 به ترتیب کمترین و بیشترین تاکی زوئیت شمارش گردید. بهترین دوز از نظر زمان بقای موش 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عصاره ی بره موم اثر مهار کنندگی نسبی بر عفونت توکسوپلاسموزیس در موش دارد.